5.5~

*คำเตือน เนื้อหาต่อไปนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านสายยูริเท่านั้น~
ผู้อ่านสาย normal สาวดุ้น หรือยาโอยควรได้รับคำแนะนำ หุๆๆๆ

ตอนที่ 5.5

"อะ..อะไรนะคะ? ท่านองหญิง เมย่า?"
"ข้า.. อยากได้.. ตัวเจ้า.. อา...
ท่านลุงแซม.. ท่านช่วยมอบลูกสาวของท่านให้ข้าได้รึปล่าว?...
เอะ? อะ..  ดะ.. เดี๋ยวสิ ไม่สิๆ อ้าาา ขอโทษน้า เมื่อกี้มันเผลอหน่ะ เวลาเจออะไรที่อยากได้มาครอบครองจริงๆแล้วข้า จ่ะมีอาการแบบนี้หล่ะ.."
ไม่ปฏิเสทเรื่องที่บอกว่าอยากได้สินะคะ!
.....แต่เอ.. ว่าไงดีหล่ะคะ? แบบองหญิงเนี่ย.. ตรงสเป็กฉันเลยค่ะ..
ทั้งดวงตาที่ส่องประกาย.. ผมสีบลอน.. น่ารักมากค่ะ..
"เอ่อ.. แล้ว ท่านองหญิง เมย่า.."
"ได้โปรดมอบลูกสาวของท่านลุง ให้ข้าด้วยเถอะค่ะ! "
... เอาจริงหรอคะเนี่ย...
เดี๋ยวสิ .. ไอ้สายตาเป็นประกายของท่านพ่อท่านแม่นั่นมัน..
"ไม่มีปัญหาขอรับ! ถ้าเป็นองหญิงหล่ะก็ ข้ายินดีฝากลูกสาวไว้ขอรับ!"
"อาร้า~ ท่าน เมย่า ลูกสาวของดิฉันหน่ะ ดูแลให้ดีๆนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านเป็นคนมาขอเองแบบนี้เราคงมิยอมมอบลูกสาว'สุดรักสุดหวง'ให้ผู้ใดหรอกนะคะ หุๆ"
อา... ก็.. ดีกว่าต้องหมั้นกับผู้ชายหล่ะนะคะ...
(เหตุการจากนี้ก็เป็นไปตามบทนำ :v )

...หลังจากนั้น ก็ผ่านมา 3 ปีแล้วค่ะ..
แบบว่า.. เมย่าซามะนี่ร้ายกว่าที่คิดค่ะ..
ให้พูดตรงๆคือสายรุกแต่กำเนิดเลยค่ะ..
แถมหวงฉันเอามากๆด้วยค่ะ..
ถามว่าสายรุกแต่กำเนิดมันเป็นยังไง?
ยกตัวอย่างนะคะ จากเท่าที่อยู่ด้วยกันมา
เหตุเกิดในห้องของ วารีน ในตอนเช้า..
"......องหญิงคะ?" ฉันที่พึ่งจ่ะตื่นนอน พบว่า..
เมย่าซามะกำลังค่อมอยู่บนตัวของฉันค่ะ...
"ตื่นแล้ฝหรอจ๊ะ ฮิฮิๆ" เธอเอาหน้ามาไกล้กัวฉันแล้วก็พูดพร้อมรอยยิ้ม..
อึก.. ดาเมจรุนแรงค่ะ!
"นี่ วารีนจ๊ะ"
"คะ?"
"หลับตาหน่อยสิ"
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแล้วก็ทำตามไปนั่นหล่ะค่ะ... แต่...
อึก.. สัมพัสทีปาก.. มันทั้งนุ่มและหอมหวาน...
ลิ้นของพวกเราสัมพัสกันและกัน จนแทบจ่ะพันกัน..
เป็นจูบแรกที่ดูดดื่มมากค่ะ... อึก.. อา.. อื่ม...
แล้วพวกเราก็ถอนปากออกเพราะต้องการอากาศค่ะ..
"อา.. ฮ่า.. เมย่าซามะ.." ฉันหอบเลยหล่ะค่ะ.. แบบว่า..
เป็นจูบแรกของฉันเลยนะคะ! อือ... มันก็ไม่หด้แย่หรอกค่ะ..
กลับกันคือ.. มันรู้สึกดีจนลืมไม่ลงแน่ๆค่ะ..
อา.. นี่สินะคะ ที่เขาว่ากันว่าเวลามีความรักแล้วมันมองอะไรรอบตัวไม่ค่อยชัด..
ตอนนี้ฉันอยากมองแค่เมย่าซามะ.. แค่เธอที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นเลยค่ะ..
"ฮิๆ นี่คงเป็นจูบแรกของเธอสินะวารีน? "
เมย่าซามะพูดทั้งๆที่ค่อมฉันอยู่บนเตียงและยิ้มออกมา..
รอยยิ้มนั่น.. มันแสดงถึงความร้ายกาจ..
เมย่าซามะ ร้ายอย่างกับจิ้งจอกเลยค่ะ..
"ค..ค่ะ.." ฉันตอบตามความจริง..
หลังจากนั้นทุกเช้าท่านเมย่าก็มาปลุกฉันทุกเช้าเลยค่ะ..

ก็แบบว่า ไม่ได้ไม่ชอบหรอกค่ะ ให้พูดก็ถือว่าดีในระดับนึงมั้งคะ? ฮ่าๆ
แต่จ่ะให้ท่านเมย่ารุกอยู่คนเดียวคงไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้ต้องเอาคืนค่ะ ฮิๆๆ
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็มองไปข้างตัวที่มีเมย่าซามะนอนอยู่
อ่อ วันนี้ท่านจ่ะมาค้างที่นี่ค่ะ
เอ..ถ้าจ่ะถามว่าทำไมฉันถึงยอมเรื่องที่ว่า
เมย่าซามะขโมยจูบแรกฉันไปแต่ฉันไม่ต่อต้าน..
แหมลืมไปแล้วหรอคะ? ว่าฉันชอบผู้หญิง? ฮิๆ
แต่แน่นอนค่ะ เมย่าซามะก็เป็นฝ่ายรุกที่ดีอยู่หรอกค่ะ
แต่ก็ได้แค่นี้แหละค่ะ เพราะยังไงท่านก็อายุแค่ 13 ปี..
หึๆวันนี้หล่ะค่ะ หึๆๆๆ
จ่ะ 'จัดกด' ให้สาแก่ใจเลยค่ะ! หุๆๆ
"เมย่าซามะคะ.."
"คะ? มีอะไรรึวารีนจัง?
พรึบ! ฉันขึ้นไปค่อมเมย่าซามะทันที
"วันนี้เมย่าซามะน่ารักเกินไปค่ะ ฉัน.. ทนไม่ไหวแล้วค่ะ หุๆๆๆ"
ฉันพูดพร้อมประกบริมฝีปากลงไปที่ปากของเมย่าซามะทันที..
เป็นจูบที่ดูดดื่มเหมือนเคยเลยค่ะ เมย่าซามะสุดยอด..
"เมย่าซามะคะ.. วันนี้ วารีนจ่ะทำให้ท่าน มี ความ สุข เอง นะ คะ<3"
ฉันพูดขึ้นพร้อมกับใช้มือลูบไปตามหน้าอกของเมย่าซามะ..
"อ๊า.. วะ..วารีนจัง อึก.. อะ..อ๊า.."
เมย่าซามะครางได้น่ารักมากเลยค่ะ เธอพยายามเอามือปิดปากของตัวเองด้วยค่ะ
โอ๋ๆ ไม่ต้องอดกลั้นนะคะ ฮิๆ ไม่ต้องกลัวว่าจ่ะส่งเสียงแปลกๆออกมาหลอกค่า~
น่ารักจังเลยนะคะเมย่าซามะเนี่ย.. แฮกๆ
ฉันประกบริมฝีปากกับเมย่าซามะอีกครั้ง ก่อนจ่ะล้วงมือลงไปที่ส่วนล่าง..
"อีก อื้ม~... อือ.. อะ! ดะ..เดี๋ยวสิ.. ตรงนั้น อะ..อ๊าา วะ..วารีนจัง.. ถ้ามากกว่านี้..
ฉัน.. ฉันจ่ะ อึก.. อะ... อ๊าาาาาาาา~"
เมย่าซามะ~ ฮ๊าา สุดยอดไปเลยค่า~ หน้าตาของท่านตอนนี้.. อ๊า..
ฮิๆๆ มีสาวน้อยน่ารักไว้ในครอบครอลแถม'กิน'ได้ทุกเวลาแบบนี้ มีความสุขที่สุดเลยค่ะ หุๆ

เกิดใหม่เลยได้เป็นคู่หมั้นขององหญิงหล่ะค่ะ เอะ? ตอนที่ 1

ตอนที่ 1 เกิดใหม่ค่ะ เกิดใหม่หล่ะค่ะ เกิดใหม่จริงๆด้วยค่ะ ในต่างโลกด้วยค่าาาา~

หลังจากรู้สึกตัวว่าได้มาเกิดใหม่ ตอนที่เพิ่งรู้สึกตัวนั้นก็พอจ่ะตกใจอยู่หรอก แต่พอมาเป็นแบบนี้ก็ต้องทำใจหล่ะน้า... เอ หมายความว่าเราตายจากเหตะการ์ณครั้งนั้าหรอ?
... อากิ .. คงต้องลำบากแน่ๆเลย..
ขอโทษน้า~ อากิจัง ฮือๆ เป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากตานแล้วทำให้เธอลำบากหรอก
ขอโทษน้า~ .... เฮ่อ.. คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา.. คงต้องทำใจสินะคะ..

และแล้วก็มีคนๆนึง เป็นหญิงผู้มีผมสีเงินและดวงตาสีคราม
เดินเข้ามาหาฉันที่นั่งคิดในใจอยู่
"วารีน มานี่เร็ว คงจ่ะหิวแล้วสินะ เอ้าๆ อึ๊บ!"
เธอยกฉันขึ้นไปบนอ้อมแขนของเธอ
และเริ่มให้นมฉัน ใช่เธอคนนี้คือแม่ของฉันค่ะ
เอเท่าที่จำได้น่าจ่ะชื่อ วาเรีย มั้งคะ?
และดูเหมือนว่า ฉันจ่ะได้ชื่อว่า วารีน ในชาตินี้
เท่าทีสังเดตุจากหลายๆอย่าง โลกนี้น่าจ่ะ อยู่สักราวๆ ยุกกลาง? ละมั้งคะ?
ดูจากสิ่งรอบตัว ทั้งพวกเครื่องประดับ เสื้อผ้า
เเจกัน แต่....ที่แปลกออกไปคือ อุปกรให้ความสว่างค่ะ!
ในยุกกลางแบบนี้น่าจ่ะใช้เป็นเทียนนี่คะ? แล้วนั่นมันอะไรค้าาาา
เหมือนเป็นแก้วคริสตัล อะไรสักอย่าง?
ดูท่าในโลกนี้จ่ะมีอะไรที่แตกต่างไปบ้างเหมือนกันนะคะ

หลังจากดื่มนมเสร็จก็มี อีกคนนึงเดินเข้ามาค่ะ..
เอ๋.. ชุดแบบนั้น... ชุดที่เป็นเอกลักษณ์แบบนั้น...
อย่าบอกนะว่า... เมด!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มีเมดด้วยค่าาาาาาาา
แฮกๆ อุ้ย โทษทีค่า~ ลืมตัว แหะๆ
อ้อ ลืมบอกไปเลยค่ะ ในชาติก่อน
ฉันมีชื่อว่า เกนเรียว มากิ เพื่อนๆเรียกมากิจังค่า~
แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่ค่ะ ที่จ่ะบอกก็คือ
ตั้งแต่ชาติก่อนแล้วค่า ฉันหน่ะ ชอบผู้หญิงค่ะ!
ถึงชาติก่อนจ่ะตายซะก่อนจ่ะเคยมีแฟนก็เถอะ~ ฮือๆ

อ่าๆ นอกเรื่องมามากแล้วค่ะ แหะๆ สงสัยคงต้องสำรวจที่มาที่ไปของโลกนี้ซะแล้วค่ะ!

อื่ม.. พักนี้ฉันได้รู้หลายสิ่งเลยค่ะ
แบบว่า... โลกนี้มีหลายสิ่งที่ต่างออกไปจริงๆค่ะ
โลกนี้มีชื่อเรียกว่า เซเลเทีย
โลกนี้มี สิ่งที่เรียกว่าเวทมนอยู่ค่ะ!
เวทมนหล่ะ! น่าสนุกมากๆเลยค่า~
แล้วก็ ฉัน อยู่ในตระกูลขุนนางของประเทศมหาอำนาจหล่ะค่ะ
ตระกูลเวลครอสนั้น เป็นที่นับหน้าถือตาจจากทั้งชาวบ้านและ
พระราชา เลยหล่ปะค่ะ ท่านพ่อและท่านแม่ของฉันสุดยอดไปเลยหล่ะน้า~
พวกท่านคอยช่วยแก้ปัญหาทางด้านการเพราะปลูกให้แก่ชาวบ้าน
ในหมู่บ้านต่างๆ ที่อยู่ในการดูแล
ถึงจ่ะแก้ปัญหาด้านเราะปลูกจ่ะไม่ค่อยได้ผลก็เถอะ ฮ่าๆ..
ตอนนี้ฉันเดินได้พูดได้แล้วค่า~
พวกคุณเมดตอนเห็นฉันยืนขึ้นครั้งแรกตกใจใหญ่เลย

"ว้ายย ตายแล้ว คุณนายค้าาา มาดูนี่สิคะ!"
คุณเมดเรียกท่านแม่ให้ตามเข้ามาในห้อง
"อุ้ยตายแล้ว! ลูกแม่! ยืนแล้วหล่ะ! เก่งจังเลย! ทรงตัวยืนได้ตั้งแต่ 6 เดือนแบบนี้"
"คุณหนู๋ทั้งเก่งทั้งน่ารักเลยนะคะเนี่ย~"
ฉันยังคุมปากให้พูดไม่ได้เลยได้แต่มองหล่ะค่ะ..
คุณเมดมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้หล่ะค่ะ
ฉันเลยยิ้มตอบ.. และ....
"เอะ? รึว่า... คุณหนู๋เริ่มรับรู้ภาษาแล้วรึปล่าวน้า? คิดว่านยังไงคะ คุณนาย?
เมื่อกี้ดิฉันมองไปคุณหนู๋ แล้วเธอยิ้มตอบด้วยค่ะ.."
"เอ๋!? ง.. งั้น วารีนจ๊ะ ถ้าหนู๋เข้าใจที่แม่พูด ช่วยมองหน้าแม่หน่อยสิจ๊ะ?"
ท่านแม่พูดพร้อมมองมาที่ฉัน ฉันเลยมองไปหาท่านแม่
"อะ..  ม...   มะ..." ฉันพยายามอ้าปากพูด คือ ... พยายามจ่ะเรียกแม่ค่าาา แต่มันขยับปากยากมากเลยค่ะ
"ร..รึว่า!! เธอพยายามพูดหรอคะ!!?? ถ.. ถ้าเป็นแบบนั้นหล่ะก็ คุณหนู๋มีพัฒณาการที่เร็วเกินไปแล้วนะคะ!!"
"อ..อื่ม... ยะ.. ยังไงก็เถอะ ถือเป็นเรื่องดีใช้มั้ย แครอรีน?"
"ค่ะ คุณหนู๋อาจจ่ะเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆก็ได้นะค้าา~"
คุณเมดและท่านแม่ทำหน้ามีความสุขและมองฉันด้วยสายตาเอนดูหล่ะค่ะ
"ท..ทะ!!.."ฉันพยายามเรียกท่านแม่อีกครั้งแต่ปากขยับยากมากเลยค่าา ฮือๆ
ฉันพยายามต่อไป
"ทะ?"ท่านแม่เอียงคอแล้วหันมาหา
"ม..มะ!!.. ท.. ทะ!! ท่า-"
สายตาท่านแม่จ้องมาด้วยความคาดหวังหล่ะค่ะ...
"ท่า-?"
ท่านแม่เอ่ยตาม
"ท่า-น ..มะ..แม่.."
ทันใดนั้น ....
พรึบ ท่านแม่ยกฉันขึ้นกอดแล้วก็พูดออกมาพร้อมหน้าตาดีใจสุดขีด
"คำพูดแรกหล่ะ ! คำพูดแรก ! เรียก ท่านแม่ ด้วย! อ่า ฮ่า ๆๆ ลูกจ๋าของแม่ น่ารักที่สุดเลยลูกจ๋า~ อื้มๆ เก่งมากจ้า~"
หลังจาดนั้นก็โดนท่านแม่ กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่นานเลยค่ะ.......

เกิดใหม่เลยได้เป็นคู่มั่นขององหญิงหล่ะค่ะ เอะ? บทนำ

บทนำ - คู่หมั้นหล่ะค่ะ คู่หมั้นหล่ะ..
หะ? เอ.. เอะ?
"ถูกต้องแล้วค่ะ จากนี้คุณคือคู่หมั้นของฉันค่ะ"
เด็กหญิงตรงหน้าฉันพูดออกมาและมองมาที่ฉันพร้อมรอยยิ้มที่ดูจ่ะดีใจหน่อยๆ
เอ... ถ้าจ่ะถามว่าเกิดอะไรขึ้นคงต้องเล่ายาวเลยค่ะ.. เรื่องมันมีอยู่ว่า....

"ฉันเกลียดเธอ ริกะ เธอมันแมวขโมย"
เพื่อนสนิทของฉัน อากิ คาซามิ กำลังมองหน้าฉันด้วยสายตาอาคาด..
มันเกิดอะไรขึ้นหล่ะเนี่ย?
"อะ เอ .... คือ ฉันไม่เข้าใจหน่ะ เธอหมายความว่ายังไงกันแน่? อากิฉันทำอะไรไม่ดีลงไปหรอ? บอกฉันมาตรงๆเถอะ"
เพราะฉันไม่เก่งเรื่องเดาใจคนอื่น จึงทำได้แค่ถามตรงๆแบบนี้หล่ะ..

"เธอ... เธอไม่ได้ทำอะไรเลย..."
อากิ ก้มหน้าลงและก็มีน้ำตาไหลออกมาจากด้วงตาของเธอ
"นี่.. เธอจำ เคตะคุงได้ไหมริกะ?"
"เธอหมายถึง เคตะคุงที่เธอแอบชอบหน่ะหรอ?"
"ใช่... ฉัน....พึ่งไปสาระภาพรักกับเขามา...."
"อ เอ๋!! แล้วผลเป็นไงบ้างหล่ะ!!"
อากิ ใช้มือปิดหน้าของเธอแล้วพูดออกมาว่า..
"เขาปฎิเสท..."
"เอ๋!? ทำไมหล่ะ อากิออกจ่ะสวยนี่นา.."
"เขาบอกว่าเขามีคนที่เขาชอบอยู่แล้วหน่ะ ซึ่ง... คนๆนั้น... คือ เธอ ริกะ"
"หะ?"
อากิ เดินมาไกล้ฉัน และผลักฉันจนฉันทรงตัวไม่อยู่ค่อยๆเอนตัวล้มลงไปด้านหลัง ซึ่ง..
มันคือทางบันได... อากิ ทำหน้าช๊อกมาก... เธอคงไม่ได้ตั้งใจแหละนะ ฉันเองก็ไม้ได้โกรธเธอเลยสักนิด
หลังจากนั้นฉันก็ร่วงลงหัวกระแทกพื้น..
ทุกอย่างจบลงและฉันก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
และพอฉันตื่นขั้นอีกที
ก็เห็นผู้หญิงคนนึง จ้องมองมาที่ฉันด้วยสายตาเอนดู...
เอ๋ มือฉันเล็กขนาดนี้เลยหรอ?
เดี๋ยวสิ ทำไมฉันส่งเสียงไม่ได้ แล้วทำไม....
ตรงหน้าฉันมีกระจกอยู่ 1 บานข้างๆเตียงหรืออะไรสักอย่าง...
ฉันกลายเป็นเด็กทารก

หลังจากนั้น 7 ปี ตอนนี้ฉันอายุ 7 ขวบ
ฉันในโลกนี้ มีชื่อว่า วารีน อา เวลครอส
เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของ แซม อา เวลครอส
เขาเป็นหัวหน้าองกรชื่อว่า royal
เป็นองกรที่ขึ้นตรงต่อองราชินี ในปัจจุบัน
เขามีอิธิพลกว้างขวางมากมาย แต่ก็เป็นคนดีมาก
เขาคอยช่วยเหลือผู้ยากไร้

โลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่า เวทมน อยู่ด้วยค่ะ
พรสวรรค์เวทจ่ะปรากฏเมื่ออายุครบ 10 ปี
พักเรื่องนั้นไว้ก่อน เอาเป็นว่า มาพูดถึง เรื่องก่อนหน้านี้

องหญิง เรเซีย เป็น องหญิงลำดับที่ 1 ของประเทศแห่งนี้หรือราชินีในอนาคต
วันนี้ เธอมาเยี่ยมชมบ้านของตะกูล เวลครอส
หลังจากนั้น...
"วารีน เวลครอสคะ ช่วยฟังสิ่งที่ฉันจ่ะขอได้ไหมคะ?"
"คะ? ได้สิคะ เรเซียซามะ มีอะไรที่ท่านต้องการจากฉันหรือเพคะ?"

"ช..ช่วย..ช่วยมาเป็นคู่หมั้นของเราที!!"
"คะ?... ????... !???... !!!!?!?!?"
อะไรนะ? คู่หมั้น?