*คำเตือน เนื้อหาต่อไปนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านสายยูริเท่านั้น~
ผู้อ่านสาย normal สาวดุ้น หรือยาโอยควรได้รับคำแนะนำ หุๆๆๆ
ตอนที่ 5.5
"อะ..อะไรนะคะ? ท่านองหญิง เมย่า?"
"ข้า.. อยากได้.. ตัวเจ้า.. อา...
ท่านลุงแซม.. ท่านช่วยมอบลูกสาวของท่านให้ข้าได้รึปล่าว?...
เอะ? อะ.. ดะ.. เดี๋ยวสิ ไม่สิๆ อ้าาา ขอโทษน้า เมื่อกี้มันเผลอหน่ะ เวลาเจออะไรที่อยากได้มาครอบครองจริงๆแล้วข้า จ่ะมีอาการแบบนี้หล่ะ.."
ไม่ปฏิเสทเรื่องที่บอกว่าอยากได้สินะคะ!
.....แต่เอ.. ว่าไงดีหล่ะคะ? แบบองหญิงเนี่ย.. ตรงสเป็กฉันเลยค่ะ..
ทั้งดวงตาที่ส่องประกาย.. ผมสีบลอน.. น่ารักมากค่ะ..
"เอ่อ.. แล้ว ท่านองหญิง เมย่า.."
"ได้โปรดมอบลูกสาวของท่านลุง ให้ข้าด้วยเถอะค่ะ! "
... เอาจริงหรอคะเนี่ย...
เดี๋ยวสิ .. ไอ้สายตาเป็นประกายของท่านพ่อท่านแม่นั่นมัน..
"ไม่มีปัญหาขอรับ! ถ้าเป็นองหญิงหล่ะก็ ข้ายินดีฝากลูกสาวไว้ขอรับ!"
"อาร้า~ ท่าน เมย่า ลูกสาวของดิฉันหน่ะ ดูแลให้ดีๆนะคะ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านเป็นคนมาขอเองแบบนี้เราคงมิยอมมอบลูกสาว'สุดรักสุดหวง'ให้ผู้ใดหรอกนะคะ หุๆ"
อา... ก็.. ดีกว่าต้องหมั้นกับผู้ชายหล่ะนะคะ...
(เหตุการจากนี้ก็เป็นไปตามบทนำ :v )
...หลังจากนั้น ก็ผ่านมา 3 ปีแล้วค่ะ..
แบบว่า.. เมย่าซามะนี่ร้ายกว่าที่คิดค่ะ..
ให้พูดตรงๆคือสายรุกแต่กำเนิดเลยค่ะ..
แถมหวงฉันเอามากๆด้วยค่ะ..
ถามว่าสายรุกแต่กำเนิดมันเป็นยังไง?
ยกตัวอย่างนะคะ จากเท่าที่อยู่ด้วยกันมา
เหตุเกิดในห้องของ วารีน ในตอนเช้า..
"......องหญิงคะ?" ฉันที่พึ่งจ่ะตื่นนอน พบว่า..
เมย่าซามะกำลังค่อมอยู่บนตัวของฉันค่ะ...
"ตื่นแล้ฝหรอจ๊ะ ฮิฮิๆ" เธอเอาหน้ามาไกล้กัวฉันแล้วก็พูดพร้อมรอยยิ้ม..
อึก.. ดาเมจรุนแรงค่ะ!
"นี่ วารีนจ๊ะ"
"คะ?"
"หลับตาหน่อยสิ"
ตอนแรกก็ไม่คิดอะไรแล้วก็ทำตามไปนั่นหล่ะค่ะ... แต่...
อึก.. สัมพัสทีปาก.. มันทั้งนุ่มและหอมหวาน...
ลิ้นของพวกเราสัมพัสกันและกัน จนแทบจ่ะพันกัน..
เป็นจูบแรกที่ดูดดื่มมากค่ะ... อึก.. อา.. อื่ม...
แล้วพวกเราก็ถอนปากออกเพราะต้องการอากาศค่ะ..
"อา.. ฮ่า.. เมย่าซามะ.." ฉันหอบเลยหล่ะค่ะ.. แบบว่า..
เป็นจูบแรกของฉันเลยนะคะ! อือ... มันก็ไม่หด้แย่หรอกค่ะ..
กลับกันคือ.. มันรู้สึกดีจนลืมไม่ลงแน่ๆค่ะ..
อา.. นี่สินะคะ ที่เขาว่ากันว่าเวลามีความรักแล้วมันมองอะไรรอบตัวไม่ค่อยชัด..
ตอนนี้ฉันอยากมองแค่เมย่าซามะ.. แค่เธอที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นเลยค่ะ..
"ฮิๆ นี่คงเป็นจูบแรกของเธอสินะวารีน? "
เมย่าซามะพูดทั้งๆที่ค่อมฉันอยู่บนเตียงและยิ้มออกมา..
รอยยิ้มนั่น.. มันแสดงถึงความร้ายกาจ..
เมย่าซามะ ร้ายอย่างกับจิ้งจอกเลยค่ะ..
"ค..ค่ะ.." ฉันตอบตามความจริง..
หลังจากนั้นทุกเช้าท่านเมย่าก็มาปลุกฉันทุกเช้าเลยค่ะ..
ก็แบบว่า ไม่ได้ไม่ชอบหรอกค่ะ ให้พูดก็ถือว่าดีในระดับนึงมั้งคะ? ฮ่าๆ
แต่จ่ะให้ท่านเมย่ารุกอยู่คนเดียวคงไม่ได้หรอกค่ะ แบบนี้ต้องเอาคืนค่ะ ฮิๆๆ
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็มองไปข้างตัวที่มีเมย่าซามะนอนอยู่
อ่อ วันนี้ท่านจ่ะมาค้างที่นี่ค่ะ
เอ..ถ้าจ่ะถามว่าทำไมฉันถึงยอมเรื่องที่ว่า
เมย่าซามะขโมยจูบแรกฉันไปแต่ฉันไม่ต่อต้าน..
แหมลืมไปแล้วหรอคะ? ว่าฉันชอบผู้หญิง? ฮิๆ
แต่แน่นอนค่ะ เมย่าซามะก็เป็นฝ่ายรุกที่ดีอยู่หรอกค่ะ
แต่ก็ได้แค่นี้แหละค่ะ เพราะยังไงท่านก็อายุแค่ 13 ปี..
หึๆวันนี้หล่ะค่ะ หึๆๆๆ
จ่ะ 'จัดกด' ให้สาแก่ใจเลยค่ะ! หุๆๆ
"เมย่าซามะคะ.."
"คะ? มีอะไรรึวารีนจัง?
พรึบ! ฉันขึ้นไปค่อมเมย่าซามะทันที
"วันนี้เมย่าซามะน่ารักเกินไปค่ะ ฉัน.. ทนไม่ไหวแล้วค่ะ หุๆๆๆ"
ฉันพูดพร้อมประกบริมฝีปากลงไปที่ปากของเมย่าซามะทันที..
เป็นจูบที่ดูดดื่มเหมือนเคยเลยค่ะ เมย่าซามะสุดยอด..
"เมย่าซามะคะ.. วันนี้ วารีนจ่ะทำให้ท่าน มี ความ สุข เอง นะ คะ<3"
ฉันพูดขึ้นพร้อมกับใช้มือลูบไปตามหน้าอกของเมย่าซามะ..
"อ๊า.. วะ..วารีนจัง อึก.. อะ..อ๊า.."
เมย่าซามะครางได้น่ารักมากเลยค่ะ เธอพยายามเอามือปิดปากของตัวเองด้วยค่ะ
โอ๋ๆ ไม่ต้องอดกลั้นนะคะ ฮิๆ ไม่ต้องกลัวว่าจ่ะส่งเสียงแปลกๆออกมาหลอกค่า~
น่ารักจังเลยนะคะเมย่าซามะเนี่ย.. แฮกๆ
ฉันประกบริมฝีปากกับเมย่าซามะอีกครั้ง ก่อนจ่ะล้วงมือลงไปที่ส่วนล่าง..
"อีก อื้ม~... อือ.. อะ! ดะ..เดี๋ยวสิ.. ตรงนั้น อะ..อ๊าา วะ..วารีนจัง.. ถ้ามากกว่านี้..
ฉัน.. ฉันจ่ะ อึก.. อะ... อ๊าาาาาาาา~"
เมย่าซามะ~ ฮ๊าา สุดยอดไปเลยค่า~ หน้าตาของท่านตอนนี้.. อ๊า..
ฮิๆๆ มีสาวน้อยน่ารักไว้ในครอบครอลแถม'กิน'ได้ทุกเวลาแบบนี้ มีความสุขที่สุดเลยค่ะ หุๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น