เกิดใหม่เลยได้เป็นคู่หมั้นขององหญิงหล่ะค่ะ เอะ? ตอนที่ 1

ตอนที่ 1 เกิดใหม่ค่ะ เกิดใหม่หล่ะค่ะ เกิดใหม่จริงๆด้วยค่ะ ในต่างโลกด้วยค่าาาา~

หลังจากรู้สึกตัวว่าได้มาเกิดใหม่ ตอนที่เพิ่งรู้สึกตัวนั้นก็พอจ่ะตกใจอยู่หรอก แต่พอมาเป็นแบบนี้ก็ต้องทำใจหล่ะน้า... เอ หมายความว่าเราตายจากเหตะการ์ณครั้งนั้าหรอ?
... อากิ .. คงต้องลำบากแน่ๆเลย..
ขอโทษน้า~ อากิจัง ฮือๆ เป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากตานแล้วทำให้เธอลำบากหรอก
ขอโทษน้า~ .... เฮ่อ.. คิดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา.. คงต้องทำใจสินะคะ..

และแล้วก็มีคนๆนึง เป็นหญิงผู้มีผมสีเงินและดวงตาสีคราม
เดินเข้ามาหาฉันที่นั่งคิดในใจอยู่
"วารีน มานี่เร็ว คงจ่ะหิวแล้วสินะ เอ้าๆ อึ๊บ!"
เธอยกฉันขึ้นไปบนอ้อมแขนของเธอ
และเริ่มให้นมฉัน ใช่เธอคนนี้คือแม่ของฉันค่ะ
เอเท่าที่จำได้น่าจ่ะชื่อ วาเรีย มั้งคะ?
และดูเหมือนว่า ฉันจ่ะได้ชื่อว่า วารีน ในชาตินี้
เท่าทีสังเดตุจากหลายๆอย่าง โลกนี้น่าจ่ะ อยู่สักราวๆ ยุกกลาง? ละมั้งคะ?
ดูจากสิ่งรอบตัว ทั้งพวกเครื่องประดับ เสื้อผ้า
เเจกัน แต่....ที่แปลกออกไปคือ อุปกรให้ความสว่างค่ะ!
ในยุกกลางแบบนี้น่าจ่ะใช้เป็นเทียนนี่คะ? แล้วนั่นมันอะไรค้าาาา
เหมือนเป็นแก้วคริสตัล อะไรสักอย่าง?
ดูท่าในโลกนี้จ่ะมีอะไรที่แตกต่างไปบ้างเหมือนกันนะคะ

หลังจากดื่มนมเสร็จก็มี อีกคนนึงเดินเข้ามาค่ะ..
เอ๋.. ชุดแบบนั้น... ชุดที่เป็นเอกลักษณ์แบบนั้น...
อย่าบอกนะว่า... เมด!!!!!!!!!!!!!!!!!!
มีเมดด้วยค่าาาาาาาา
แฮกๆ อุ้ย โทษทีค่า~ ลืมตัว แหะๆ
อ้อ ลืมบอกไปเลยค่ะ ในชาติก่อน
ฉันมีชื่อว่า เกนเรียว มากิ เพื่อนๆเรียกมากิจังค่า~
แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าไหร่ค่ะ ที่จ่ะบอกก็คือ
ตั้งแต่ชาติก่อนแล้วค่า ฉันหน่ะ ชอบผู้หญิงค่ะ!
ถึงชาติก่อนจ่ะตายซะก่อนจ่ะเคยมีแฟนก็เถอะ~ ฮือๆ

อ่าๆ นอกเรื่องมามากแล้วค่ะ แหะๆ สงสัยคงต้องสำรวจที่มาที่ไปของโลกนี้ซะแล้วค่ะ!

อื่ม.. พักนี้ฉันได้รู้หลายสิ่งเลยค่ะ
แบบว่า... โลกนี้มีหลายสิ่งที่ต่างออกไปจริงๆค่ะ
โลกนี้มีชื่อเรียกว่า เซเลเทีย
โลกนี้มี สิ่งที่เรียกว่าเวทมนอยู่ค่ะ!
เวทมนหล่ะ! น่าสนุกมากๆเลยค่า~
แล้วก็ ฉัน อยู่ในตระกูลขุนนางของประเทศมหาอำนาจหล่ะค่ะ
ตระกูลเวลครอสนั้น เป็นที่นับหน้าถือตาจจากทั้งชาวบ้านและ
พระราชา เลยหล่ปะค่ะ ท่านพ่อและท่านแม่ของฉันสุดยอดไปเลยหล่ะน้า~
พวกท่านคอยช่วยแก้ปัญหาทางด้านการเพราะปลูกให้แก่ชาวบ้าน
ในหมู่บ้านต่างๆ ที่อยู่ในการดูแล
ถึงจ่ะแก้ปัญหาด้านเราะปลูกจ่ะไม่ค่อยได้ผลก็เถอะ ฮ่าๆ..
ตอนนี้ฉันเดินได้พูดได้แล้วค่า~
พวกคุณเมดตอนเห็นฉันยืนขึ้นครั้งแรกตกใจใหญ่เลย

"ว้ายย ตายแล้ว คุณนายค้าาา มาดูนี่สิคะ!"
คุณเมดเรียกท่านแม่ให้ตามเข้ามาในห้อง
"อุ้ยตายแล้ว! ลูกแม่! ยืนแล้วหล่ะ! เก่งจังเลย! ทรงตัวยืนได้ตั้งแต่ 6 เดือนแบบนี้"
"คุณหนู๋ทั้งเก่งทั้งน่ารักเลยนะคะเนี่ย~"
ฉันยังคุมปากให้พูดไม่ได้เลยได้แต่มองหล่ะค่ะ..
คุณเมดมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้หล่ะค่ะ
ฉันเลยยิ้มตอบ.. และ....
"เอะ? รึว่า... คุณหนู๋เริ่มรับรู้ภาษาแล้วรึปล่าวน้า? คิดว่านยังไงคะ คุณนาย?
เมื่อกี้ดิฉันมองไปคุณหนู๋ แล้วเธอยิ้มตอบด้วยค่ะ.."
"เอ๋!? ง.. งั้น วารีนจ๊ะ ถ้าหนู๋เข้าใจที่แม่พูด ช่วยมองหน้าแม่หน่อยสิจ๊ะ?"
ท่านแม่พูดพร้อมมองมาที่ฉัน ฉันเลยมองไปหาท่านแม่
"อะ..  ม...   มะ..." ฉันพยายามอ้าปากพูด คือ ... พยายามจ่ะเรียกแม่ค่าาา แต่มันขยับปากยากมากเลยค่ะ
"ร..รึว่า!! เธอพยายามพูดหรอคะ!!?? ถ.. ถ้าเป็นแบบนั้นหล่ะก็ คุณหนู๋มีพัฒณาการที่เร็วเกินไปแล้วนะคะ!!"
"อ..อื่ม... ยะ.. ยังไงก็เถอะ ถือเป็นเรื่องดีใช้มั้ย แครอรีน?"
"ค่ะ คุณหนู๋อาจจ่ะเกิดมาพร้อมพรสวรรค์ในการเรียนรู้สิ่งต่างๆก็ได้นะค้าา~"
คุณเมดและท่านแม่ทำหน้ามีความสุขและมองฉันด้วยสายตาเอนดูหล่ะค่ะ
"ท..ทะ!!.."ฉันพยายามเรียกท่านแม่อีกครั้งแต่ปากขยับยากมากเลยค่าา ฮือๆ
ฉันพยายามต่อไป
"ทะ?"ท่านแม่เอียงคอแล้วหันมาหา
"ม..มะ!!.. ท.. ทะ!! ท่า-"
สายตาท่านแม่จ้องมาด้วยความคาดหวังหล่ะค่ะ...
"ท่า-?"
ท่านแม่เอ่ยตาม
"ท่า-น ..มะ..แม่.."
ทันใดนั้น ....
พรึบ ท่านแม่ยกฉันขึ้นกอดแล้วก็พูดออกมาพร้อมหน้าตาดีใจสุดขีด
"คำพูดแรกหล่ะ ! คำพูดแรก ! เรียก ท่านแม่ ด้วย! อ่า ฮ่า ๆๆ ลูกจ๋าของแม่ น่ารักที่สุดเลยลูกจ๋า~ อื้มๆ เก่งมากจ้า~"
หลังจาดนั้นก็โดนท่านแม่ กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่นานเลยค่ะ.......